Μέσα ἀπό τήν «Εἰσήγησιν» τῆς Μ. Αἰκατερίνης, πού ἀπετέλεσε τό νομοθετικό πλαίσιο ἀλλά καί τήν κατευθυντήρια ψυχή τοῦ Ρωσικοῦ Δικαίου, ἀναδεικνύεται ἡ ἀβυσσαλέα διαφορά τῆς μυωπικῆς καί διατεταγμένης ἀπό τή σκοπιμότητα πολιτικῆς, ἀπό τήν πολιτική διορατικότητα, πού ἀπορρέει ἀπό τά πάνσοφα κριτήρια καί τήν ἁγιοπνευματική πεῖρα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό διέκρινε καί ὁ σοφός Διδάσκαλος τοῦ Γένους μας Εὐγένιος Βούλγαρης – Διάκονος, τότε – καί μετέφρασε τήν «Εἰσήγησιν» στήν Ἑλληνική γλῶσσα γιά νά χρησιμεύση ὡς πολιτικός ὁδηγός στήν ἀνασύσταση τοῦ Ἔθνους μας.
Εἶναι ὁδηγητικό αὐτό τό βιβλίο γιατί ἀφ’ ἑνός μέν μᾶς βοηθάει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ Πολιτική εἶναι σπουδαιοτάτη ὑπόθεση, ἀφοῦ ἀπό τή φύση της, ὡς ἐφαρμογή τρόπου ζωῆς, ἐλέγχει καί κατευθύνει ψυχικά καί σωματικά τούς ἀνθρώπους καί διαμορφώνει τό ἦθος τους καί, ἀφ’ ἑτέρου, μᾶς θέτει πρό τῶν εὐθυνῶν μας γιά τό εἶδος τῆς Πολιτικῆς (=τρόπος ζωῆς) πού ἐπιλέγουμε καί ψηφίζουμε, γιατί ἀπό αὐτήν τήν ἐπιλογή καθορίζεται καί ἡ πνευματική ποιότητα τῶν ὑπηκόων τῆς Πατρίδος μας.